KAPITTEL 1, BOK 1, HADITH NR. 27
| En gruppe av våre følgesvenner har fortalt at Ahmad ibn Muhammed fortalte at al-Haytham ibn Abu Masruk al-Nahdi fortalte at al-Husayn ibn Khalid fortalte at Ishak ibn Ammar sa: ’’Jeg sa til Abu Abdillah (fred være med ham): ’’En mann kommer til meg og så snart jeg snakker til ham en del av det jeg vil si til ham forstår han alt. Det er også noen som kommer til meg og jeg snakker til dem alt det jeg ønsket å si og bare da forstår de hele mitt utsagn, og de forteller meg hva jeg mente. Det er også noen andre som jeg snakker til veldig mye, men de spør meg om å gjenta for dem hva jeg allerede hadde fortalt dem. Hva er grunnen til dette?’’ Imamen (fred være med ham) sa: ’’Ishak, vet du hvorfor det er slik?’’ Jeg svarte: ’’Nei! Jeg vet ikke!’’ Imamen sa: ’’De som du bare sier til noe av det du ønsker å fortelle og de forstår resten er de hvis fornuft er blandet og tatt form med deres natur (Nutfa). De som forstår deg bare når du er ferdig med din tale er de hvis fornuft er blandet med dem i skjødet til deres mor. De som spør deg om å gjenta det du allerede har sagt er de hvis fornuft er blandet med dem når de vokser opp. Det er slike mennesker som ber deg om å gjenta ditt utsagn.’’ |
عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد، عن الهيثم بن أبي مسروق النهدي، عن الحسين بن خالد، عن إسحاق بن عمار قال: قلت لابي عبدالله عليه السلام: الرجل آتيه واكلمه ببعض كلامي فيعرفه كله، ومنهم من آتيه فاكلمه بالكلام فيستوفي كلامي كله ثم يرده علي كما كلمته، ومنهم من آتيه فاكلمه فيقول: أعد علي؟ ! فقال: يا إسحاق ! وما تدرى لم هذا؟ قلت: لا، قال: الذي تكلمه ببعض كلامك فيعرفه كله فذاك من عجنت نطفته بعقله، وأما الذي تكلمه فيستوفى كلامك ثم يجيبك على كلامك فذاك الذى ركب عقله فيه في بطن امه، وأما الذي تكلمه بالكلام فيقول: أعد علي، فذاك الذي ركب عقله فيه بعدما كبر، فهو يقول لك: أعد علي |